Çok ara vedim..

Baktım da en son 6 Aralık'ta yazmışım..Uçak yolculuğumuz ve İstanbul maceramızı anlatalım..Dediğim gibi, ilk kez binmedik uçağa ama ilk kez kendi koltuğumuzda oturarak yolculuk edeceğimiz için heyecanlıydım..Açıkçası Doruk'u nasıl zaptederim diye düşünüyordum.Ama korktuğum başıma gelmedi ve benim akıllı oğlum uslu bir şekilde geçirdi tüm uçak yolculuğunu:)Gerçi benim tedbirlerim de çok işe yaradı.Yanıma aldığım sevdiğim kitapları ve çubuk kraker kurtarıcımız oldu:))İstanbul'da çok iyi geçti..Dayısının odasını ve playstation'ını unutmamış kerata..Eve girer girmez hemen kardeşimin odasına gidip "dayu açç" şeklinde verdi tepkisini ve açınca da çıldırdı mutluluktan:))Bu sefer dayısı ile daha iyi anlaştılar.Akşamları onun işten gelişini bekledi hep.Dede ve anneanne ile de iyiydi arası ama özellikle dayı ile muhteşemdiler.Şuanda da arada arıyoruz dayımızı ve konuşuyoruz yarım yamalak..Ayrıca İstanbul'da normalde arabasında oturmayan Doruk bu konuda da beni şaşırtarak hiç zorluk çıkarmadı.Çok sıkıldığında kalktı biraz yürüyerek dolaştı ama sonra gene oturdu arabasına.Bu açıdan da rahattık allahtan..İstanbul maceramız çok ama çok iyi geçti..Keşke daha uzun kalabilseydik..